Choroba Kienbocka to jałowa martwica kości księżycowatej. To druga najczęstsza martwica kości nadgarstka,
zaraz po martwicy kości łódeczkowatej.
Kość łódeczkowata jest dość istotna – współtworzy staw promieniowo-nadgarstkowy, ma kontakt z kością
łokciową przez kompleks chrząstki trójkątnej.
Czynniki ryzyka: ulna minus (zwiększone siły działające na k.ł. przez kość promieniową),
wszystkie czynniki ryzyka miażdżycy, małe rozmiary k.ł. duże pochylenie prominiowe łódeczki.
Dolegliwości są klasyczne jak w ortopedii – ból w grzbietowej części nadgarstka, osłabienie siły chwytu,
zgięcie grzbietowe nadgarstka i obciążenie osiowe zwiększa dolegliwości.
Stopnie choroby:
W I stopniu zmiany są widoczne jedynie w MR: widoczne jest zmniejszenie intensywności sygnalu T1.
W II stopniu zmiany są rozpoznawalne w RTG- widoczna może być sklerotyzacja, zmiany torbielowate, artroza
promieniowo-nadgarstkowa.
W III stopniu dochodzi do martwicy kości rozpoznawalnej przez zmianę kształtu (collapse)
Badaniem z wyboru w przypadku podejrzenia choroby Kienbocka jest RTG, najbardziej specyficznym badaniem jest MRI.
Leczenie
W 1 stopniu choroby, gdy widoczne są jedynie zmiany intensywności szpiku kostnego w MRI, leczeniem z wyboru jest odciążenie i unieruchomienie nadgarstka w ortezie.
W zmianach zaawansowanych stosuje się leczenie chirurgiczne:
- usunięcie kości łódeczkowatej,
- artrodezę nadgarstka, polegającą na usztywnieniu stawu śrubami
- osteotomię kości promieniowej – w wariancie ulna minus, czyli krótkiej kości łokciowej
- osteotomia kości główkowatej (capitate osteotomy)
F. Shuind: Kienbock’s Disease
Layla A Nasr: Kienbock Disease
Sixto Zegarra-Mondragón: Osteonecrosis of lunate associated with systemic sclerosis
