Leczenie sportowców, urazy sportowe i choroby zwyrodnieniowej stawów.

Operacja Sauve-Kapandji

Procedura Sauve-Kapandji bywa nazywaną ostateczną operacją nadgarstka. Istotą zabiegu jest osteotomia kości łokciowej i artrodeza dalszej części kości łokciowej z kością promieniową.

Mówiąc prościej – przecina się kość łokciową, wycina się fragment jej trzonu, a pozostałą część dalszą przykręca się do kości promieniowej.

Istota zabiegu może wydawać się niezrozumiała, dlatego że operację wykonuje się w patologiach nadgarstka,
a wycina się trzon kości łokciowej. Osteotomia (przecięcie kości) w części bliższej pozwala „uwolnić”
nadgarstek, pozwalając na ruchy rotacyjne, konieczne do dobrej funkcji ręki. I właśnie mały zakres
rotacji zewnętrznej nadgarstka występującym w kilku stanach klinicznych jest wskazaniem do zabiegu Sauve-Kapandji.
Jego podstawowym celem jest powrót funkcji rotacyjnej nadgarstka.

Wskazania do zabiegu:

  • niestabilność i zmiany zwyrodnieniowe DRUJ
  • uszkodzenia chrząstki trójkątnej
  • reumatyczne zmiany zwyrodnieniowe stawu nadgarstkowego

Wskazaniami do zabiegu Sauve-Kapandji są zespoły bólowe i ograniczenie ruchomości nadgarstka
związane z patologią stawu DRUJ (distal radioulnar joint, czyli dalszego stawu łokciowo-nadgarstkowego).

Najczęstszym wskazaniem do zabiegu Sauve Kapandji jest stan po uszkodzeniu więzadeł
stabilizujących DRUJ, czego wynikiem jest niestabilność i zmiany
zwyrodnieniowe stawu prowadzące do zmniejszenia rotacji nadgarstka.

Zabiegu naprawcze więzadeł są możliwe, ale nie zawsze dają one dobre wyniki stabilności stawu. Ponadto
wymagają długiego czasu unieruchomienia nadgarstka i łokcia, co jest niekorzystne dla funkcji kończyny
i komfortu pacjenta.

Uszkodzenia chrząstki trójkątnej także można leczyć zabiegiem Sauve-Kapandji.
Chrząstka trójkątna to zespół więzadeł biegnący od głowy kości łokciowej do pierwszego rzędu kości nadgarstka.
Ponieważ w czasie zabiegu wycina się część bliższą kości łokciowej, a pozostawia się głowę,
dodatkowo stabilizując ją do kości promieniowej, zabieg ten wykonuje się bez uszkodzenia tej struktury.

Procedura:

Przez cięcie w kształcie litery V po stronie grzbietowej nadgarstka dochodzi się do głowy kości
łokciowej, uważając po drodze na ścięgno prostownika małego palca i troczek prostownika łokciowego nadgarstka.
Usuwa się chrząstkę stawową z głowy kości łokciowej. Następnie dokonuje się osteotomii trzonu kości łokciowej w miejscu,
gdzie kończy się chrząstka. W wypadku zbyt długiej kości łokciowej koryguje się długość.

Wolną głowę kości łokciowej ustawia się w supinacji i stabilizuje się ją do końca dalszego kości promieniowej
(artrodeza).

Zalecenia pooperacyjne:
Zależą one od stanu śródoperacyjnego i decyzja o nich zależy od operatora. Najczęściej stosuje się
miękkie unieruchomienie przez 7-10 dni i zakaz wykonywania skrajnych ruchów rotacyjnych. Po
tym okresie i ściągnięciu szwów zaczyna się intensywną rehabilitację – maksymalna rotacja powinna
być osiągnięta w ciągu 3 tygodni po zabiegu.

Bibliografia:
Alberto Lluch: The Sauvé-Kapandji Procedure

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *